Sztuki walki

Aikido

Wywodzi się ze starojapońskiej walki wręcz. Ai oznacza harmonię działania, płynność ruchów, ki oznacza wewnętrzną energię człowieka, natomiast do to droga. Polega na obronie przed uzbrojonym lub nieuzbrojonym przeciwnikiem za pomocą systemu bloków, dźwigni, rzutów, uników, zasłon, chwytów i ciosów we wrażliwe miejsca ciała. Aikido ma silną podbudowę filozoficzną ugruntowaną w buddyźmie i medytacji Zen.

Judo

Metoda samoobrony bez użycia broni. Judo pochodzi od japońskiej walki wrecz Ju-jitsu, różniąc się od niej eliminacją chwytów i rzutów niebezpiecznych dla życia, opracowane zostało pod koniec XIX wieku przez Jigoro Kano.

Karate

Nazwa japońskich szkół walki wręcz bez broni. Systematyzacji technik dokonał w koncu XIX wieku G. Funakoshi. Nazwę Karate przyjęto w 1936 roku na spotkaniu mistrzów. Karate polega na zadawaniu ciosów twardymi częściami kończyn i blokowaniu ataków.

Kendo

Dyscyplina sportu polegająca na walce trzymanym oburącz bambusowym mieczem, wywodzaca się z XIV wieku. Ostateczną wersję Kendo opracował w XIX wieku C. Nakanishi, wprowadzając rękawice, szable bambusowe oraz hełmy z kratą na twarz.

Nin-jitsu

Starożytna japońska sztuka walki. Praktykujący Nin-jitsu łączyli rygorystyczny fizyczny trening ze ścisłą dyscypliną umysłu, co w efekcie stworzyło jedyny w swym rodzaju styl walki, który zawiera właściwie wszystkie aspekty uzbrojonej i nieuzbrojonej obrony.

Sumo

Forma zapasów uważana za narodowy sport Japonii. Według tradycji sumo liczy ponad 2 000 lat, choć profesjonalnie zaczęto je uprawiać dopiero w początkach XVII wieku. Obecnie nadal jest sportem bardzo popularnym w całej Japonii, a zawody przyciągają tłumy widzów.